آیه ۷ علق
نسخهٔ تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۲۰:۱۳ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکتها) (صفحهای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى |سوره=96|آیه=7}} === ترجمه === هر گاه ...' ایجاد کرد)
متن آیه
ترجمه
هر گاه که خویشتن را بی نیاز بیند
شأن نزول آیات 6 و 7
مقاتل گوید: این آیات درباره ابوجهل نازل شد که از اثر مال و ثروت فراوان به طغیان پرداخته بود.[۱]
ابوهریره گوید: ابوجهل مى گفت: آیا محمد باز هم روى خود را در سجده به خاک مى گذارد. به او گفتند: آرى، سپس گفت: سوگند به لات و عزى اگر او را به این وضع ببینم پاى خود را روى گردنش مى گذارم و صورتش را به خاک میمالم سپس این آیات براى او نازل گردید.[۲]
پانویس
===
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 869




