وفای به عهد

«وفای به عهد و پیمان»، از قوانین بین‌المللى اسلام است و هیچ کس حق ندارد به عهدش بى‌وفایى کند، حتى نسبت به کفار. در قرآن و روایات، وفای به عهد از ویژگی‌های مؤمنان شمرده شده و بر آن بسیار تأکید شده است.

وفای به عهد در قرآن

• وفای به عهد علامت ایمان: قرآن مجید یكی از ویژگی ها و خصوصیات افراد باایمان را وفای به عهد می داند و می فرماید: «وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ»؛ مؤمنان آنها هستند كه امانت ها و عهد خود را مراعات می كنند.

• وفای به عهد نشانه نیكوكاران: در جای دیگر، قرآن مجید وفای به عهد را نشانه افراد نیكوكار دانسته و می فرماید: «...الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا...»؛ ...نیكوكاران كسانی هستند كه به عهد خود (هنگامی كه عهد بستند) وفا می كنند... .

• وفای به عهد از اوصاف پیامبران: «وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا»؛ در كتاب آسمانی خود از اسماعیل یاد كن كه او در وعده هایش صادق و رسول و پیامبر بزرگی بود. در این آیه وفای به عهد را پیش از مقام نبوت و رسالت می آورد، گویی كه وفای به عهد پایه نبوت است.

• مسؤلیت در برابر وفای به عهد: «...أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كانَ مَسْؤُلاً»؛ ...به عهد (خود) وفا كنید كه از عهد سؤال می شود.

وفای به عهد در روایات

در روایات نیز به وفای به عهد و پیمان توصیه فراوان شده است:

الف. وفای به عهد، ویژگی‌ مؤمنان:

• پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: من كان یؤمن بالله والیوم الآخر فلیَفِ اذا وعدَ. آن كس كه به خدا و روز جزا ایمان دارد باید به وعده خود وفا كند.

• امام علی علیه السلام فرمود: ان الوفاء بالعهد من علامات اهل الدین. وفای به عهد از نشانه های مردم متدین است.

• در حدیث دیگری رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: لا دینَ لمن لا عهدَ له. كسی كه پای بند به پیمان خود نباشد دین ندارد.

ب. وفای به عهد، از حقوق ایمانی:

• امام صادق علیه السلام فرمود: المؤمن اَخو المؤمن عینُه و دلیلُه لایخونُه و لایظلمُه و لایغشّه ولایَعده عِدَة فیُخلفه. مؤمن برادر مؤمن و مانند چشم و راهنمای اوست، به او خیانت نمی كند و ستم روا نمی دارد و او را فریب نمی دهد و به او وعده ای نمی دهد كه تخلّف كند.

ج. ارزیابی توانایی، هنگام تعهد:

• امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: لاتَعِد بما تعجزُ عن الوفاء. چیزی را كه از وفاكردن به آن عاجزی وعده مكن.

• امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: لا تَعِدَنّ عِدَةً لاتثِقُ من نفسك بِإنجازها. چیزی را كه یقین به وفای آن نداری وعده مده.

د. خُلف وعده، علامت نفاق:

• رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: آیة المنافق ثلاثٌ إذا حدِث كَذِب و إذا وعدَ أخلفَ و إذا ائتُمن خانَ. نشانه منافق سه چیز است: دروغگویی، پیمان شكنی و خیانت در امانت.

ه. خُلف وعده، موجب خشم خدا:

• امام علی علیه السلام در فرمان خود به مالك اشتر فرمود: إیاك... ان تَعِدَهم فتتبع موعدَك بخُلفك... و الخُلف یوجب المَقت عندالله و الناس قال الله تعالی «كَبُر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لا تفعلون»... بپرهیز از این كه به مردم وعده بدهی و تخلّف كنی... زیرا (تخلف از وعده) موجب خشم خدا و مردم خواهد شد، چنانكه قرآن می فرماید: «نزد خدا بسیار خشم آور است كه بگویید چیزی را كه به آن عمل نمی كنید...».

• امام صادق علیه السلام فرمود: عِدَةُ المؤمن اَخاه نذرٌ لا كفّارَة له فمن أخلف فبخُلف الله بدأ ولِمَقته تعرّض و ذلك قوله: «یا ایها الذین آمنوا لِمَ تقولون ما لاتفعلون كَبُر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لاتفعلون». وعده مومن به برادرش مانند نذری است که کرده، پس اگر به آن وفا نکند گویی با خدا خلف وعده کرده و در معرض خشم او قرار گرفته است، چنانكه فرمود: «یا ایها الذین آمنوا لِمَ تقولون ما لاتفعلون كَبُر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لاتفعلون».

منابع

• نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی، محمدرضا مهدوی كنی.