آب قلیل

«آب قلیل» آبى است که کمتر از «آب کُر» باشد، و چنین آبى به ملاقات چیز نجس، متنجّس مى‌گردد، هرچند به اوصاف ثلاثه (رنگ، بو، مزه) متغیر نشود.

نجس شدن آب قلیل

آب قلیل به مجرد رسیدن نجاست به آن نجس می‌شود، مثلاً اگر قطره خونی در آن بیفتد تمام آن نجس می‌شود. و همچنین آب قلیل اگر روی شیء نجس نیز ریخته شود، نجس می‌شود. مگر اینکه آب قلیل از بالا به نجاستی که پائین است بریزد که در این صورت مقداری که با نجاست ملاقات کرده متنجّس می‌شود.

ادله متعددی است بر این که آب قلیل به محض ملاقات با نجاست متنجس می‌شود، از جمله روایت: «محمد بن حسن قال سألتُ ابالحسن: عن الرجل یدخل یده فی الاناء و هی قذرةُ: قال: یکفی الاناء»؛ محمد بن حسن گوید: پرسیدم از امام رضا علیه السلام در مورد مردی که دست خود را در ظرفی که متنجس شده قرار می‌دهد. امام علیه السلام فرمودند: آب ظرف دور ریخته می‌شود. (دور ریختن آب ظرف، کنایه از نجس شدن آب می‌باشد.)

طریقه تطهیر آب قلیل متنجس

اگر آب قلیل متنجّس، به آب جاری یا به آب کر وصل شود یا باران بر آن ببارد، پاک می‌گردد. پس اگر ظرفی پر از آب متنجس باشد و آب جاری به آن وصل شود، یا باران بر آن ببارد، یا ظرف را به گونه‌ای در آب کرِ پاک، فرو برند که آب تمام قسمت‌های ظرف را فراگیرد، آب و ظرف هر دو پاک می‌شوند.

طریقه تطهیر با آب قلیل

اگر لباس یا فرشی به وسیله بول متنجّس شود، با آب قلیل دو مرتبه شسته می‌شود و لباسی که به خون متنجس شده با آب قلیل یک دفعه شسته می‌شود تا پاک شود و لازم است در مثل لباس و فرش فشار داده شود تا آب آن خارج شود. و ظرفی اگر به آب دهان سگ متنجّس شود، بعد از خاک مالی کردن، سه دفعه با آب قلیل شسته می‌شود و بعد از سه دفعه ظرف پاک می‌گردد.

منابع

• "آب قلیل"، دانشنامه پژوهه، محمدحسین بیگدلو، بازیابی: ۲۵ شهریور ۱۳۹۱.
• فرهنگ معارف و معاریف، سید مصطفی حسینی دشتی.