حاتم اصم بلخی
نسخهٔ تاریخ ۵ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۰۵ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکتها)
ابوعبدالرحمان حاتم اصم بلخی
قرن: ۳ وفات: (۲۳۷ ق)
از عرفا و مشاهیر خراسان و شاگرد و مرید شقیق بلخى و استاد احمد خضرویه بود. وى در واشجرد بلخ وفات یافت. به حاتم از این جهت «اصم» مى‌گفتند که خواست ناشایستِ فردى را بپوشاند، خود را «کَر» وانمود کرد. چون واعظى حکمت‌گوى بود او را «لقمان زمان» مى‌گفتند.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۲، ص۲۲۷.
