احمد حجتی میانجی
آيت الله شيخ احمد حجتى (1297 - 1376 ش) در زمره مجتهدان و فاضلانى است كه عمر بابركت خويش را در راه كسب دانش فقه و تدريس علوم دينى صرف كرد و همزمان با تلاش هاى فكرى، ضمن دورى از جنجال هاى تبليغاتى، به تهذيب نفس و اعراض از تعلقات دنيوى پرداخت و به موفقيت هاى معنوى و عرفانى رسيد.
 | |
| نام کامل | احمد حجتی میانجی |
| زادروز | 1297 شمسی |
| زادگاه | میانه - آذربایجان شرقی |
| وفات | اسفند 1376 شمسی |
| مدفن | قبرستان نو - قم |
|
| |
| اساتید |
آيت الله حجت كوه كمرى، امام خمینی و آيت الله مرعشى نجفى |
|
| |
|
| |
جويبار فضيلت
فقيه عارف
محتویات
زندگینامه
در 10 آبان 1297 در خانه ميرزا محمد حجتى میانه ای پسری به دنیا آمد که نامش را احمد نامیدند. 11 ساله بود که پدرش به رحمت ایزدی پیوست و در قبرستان نوی قم به خاک سپرده شد. بعد از فوت پدر، تحت تكفل برادر بزرگتر خود آيت الله ميرزا ابومحمد حجتى (1368-1280 ش) - مؤسس حوزه علميه ميانه - قرار گرفت، وى ضمن آن كه بر تربيت و پرورش برادر خود نظارت داشت، به عنوان نخستين معلم و استاد او كوشيد تا مقدمات علوم دينى را به احمد نوجوان بياموزد. و به اين ترتيب، نخستین مربى آيت الله حجتى برادرش ميرزا ابومحمد بود.
تحصيلات
آيت الله احمد حجتى بخشى از مقدمات علوم دينى را نزد وى آموخت. آنگاه از محضر حجة الاسلام والمسلمين حاج ميرزا مهدى جديدى استفاده كرد و سرانجام تصميم گرفت به شهر مقدس قم برود،
هجرت به قم و بازگشت به وطن
در قم به مدرسه دارالشفا رفت و برخى دروس حوزوى را در خدمت ميرزا سعيد اشراقى آموخت. اما به دليل تنگناهاى مالى و برخى مشكلات ديگر مدتى فراگيرى دانش دينى را رها كرد و به خدمت سربازى رفت و پس از اتمام اين دوره، در وطن به كار سنگ تراشى مشغول شد. بيست و سه بهار را پشت سر نهاده بود كه رويدادى او را بار ديگر مشتاق تحصيل كرد. نخست نزد اخوى مشغول تحصيل شد و بعد به زنجان رفت و در حوزه علميه اين شهر به تحصيل پرداخت. بعد از آن دوباره به قم رفت و محضر آیت الله العظمی بروجردی وارد شد. 9 سال از درس ایشان استفاده کرد و به میانه برگشت.[۱]
اساتید
- حجة الاسلام والمسلمين جديدى
- آیت الله العظمی بروجردی
- آيت الله سيد محمد حجت كوه كمرى
- امام خمینی
- آيت الله محمدباقر آشتيانى
- آیت الله مرعشی نجفی
فعالیت ها
مرحوم حجتى در مسجد آدينه تهران، به عنوان امام جماعت و روحانى محل مشغول خدمات علمى و فرهنگى شد و همزمان با آن در مدرسه مروى (جنب بازار تهران) به تدريس سطح عالى (درس مكاسب شيخ مرتضى انصارى) پرداخت. او شاگردانى را مجذوب خود كرد و موفق شد افرادى را با مبانى فقه و اصول آشنا سازد.
همچنين حدود يازده سال در درس خارج فقه آيت الله حاج شيخ محمدباقر آشتيانى (1404-1323 ق) شركت كرد و در بحث هاى خصوصى با اين مجتهد ژرف انديش ملازم شد تا اين كه از سوى آيت الله آشتيانى اجازه اجتهاد گرفت.[۲]
آيت الله شيخ احمد حجتى به موازات تلاش علمى و فعاليت تبليغى و پاسدارى از برج و باروهاى شريعت در صحنه سياسى نيز حضورى فعال داشت. او از سال 1342 ش. كه قيام مردم ايران به رهبرى حضرت امام خمينى در ستيز با استبداد و استكبار آغاز شد، به همراه آيت الله حاج شيخ هادى نيرى و حجة الاسلام والمسلمين حاجخ ميراز فتاح اسبقى جهت اعتراض به دستگيرى امام خمينى به تهران مهاجرت كرد و تا آزادى معظم له در تهران حضور داشت.
ميرزا احمد در سخنرانى هاى خود به افشاگرى عليه ستم مى پرداخت و نفرت خود از رژيم پهلوى را بروز مى داد. ادامه مبارزات وى در قالب وعظ و خطابه به ممنوع المنبر شدن او انجاميد.
آثار
آثار و نوشته هاى متعدد و پراكنده اى در زمينه مباحث فقهى، اصولى و اعتقادى از آيت الله حجتى برجاى ماند، كه همه نيازمند تدوين و تنظيم است. از آن ميان، تنها يك كتاب "در مسير زندگى با ازدواج" در قم به چاپ رسيد.[۳]
ارتحال
سرانجام اين فقيه عارف و مجتهد وارسته كه از اولياى الهى بود، در اواخر اسفند ماه سال 1376 ه.ش به سراى باقى شتافت. پيكرش پس از مراسم تغسيل و تكفين و نماز ميت به توسط حضرت آيت الله بهجت، تشييعى باشكوه شد و آنگاه در قبرستان نو در قم - حوالى مرقد كربلايى كاظم ساروقی، به خاك سپرده شد.
منبع
غلامرضا گلى زواره, ستارگان حرم، جلد 7
آرشیو عکس و تصویر
احمد حجتی میانجی
احمد حجتی میانجی در حین سخنرانی [نشسته، تکیه به دیوار از راست: ناشناس، سید عبدالله حسینی، سید سجاد حججی و علی اکبر فیض آلنی (علی مشکینی)]
