تیر سه شعبه
تيرى زهرآگين كه بر قلب امام حسين علیه السلام نشست.
در اين باره به اين نقل توجه كنيد: «پس از جنگ هاى بسيار كه روز عاشورا امام حسين علیه السلام داشت، لختى براى استراحت ايستاد. ناتوان شده بود. سنگى از سوى دشمن آمد و بر پيشانى او خورد كه خون از آن جستن كرد.
امام خواست كه با جامه، خون از چهره پاك كند كه تيرى سه شعبه و مسموم بر سينه حضرت نشست «اتاه سهم محدد مسموم له ثلاث شعب». حضرت تير را از پس سر بيرون آورد و خون از جاى آن فوران زد. خون ها را به آسمان پاشيد و بر چهره ماليد تا رسول خدا را با چهره‌اى خون‌آلود ديدار كند».[۱]
در واقع، تيرى كه روز عاشورا بر سينه امام نشست، روز «سقيفه» بر كمان نهاده و رها شد و بسى قلب ها را خون كرد و در كربلا نيز خون سیدالشهدا علیه السلام را بر خاك ريخت. اگر آن بناى انحراف نخستين نبود، نيم قرن پس از وفات پيامبر، قلب فرزند پيامبر از سوى امت او هدف قرار نمى‌گرفت.
پانویس
- ↑ 51-بحارالانوار، ج 45، ص 52 و 53، مقتل الحسين، مقرم، ص 351.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
