فخار بن معد موسوی
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
ابوعلی سیدشمس الدین فخار موسوی، معروف به ابن معدّ ( با فتح میم ) یکی از بزرگان علمای امامیه در اوایل قرن هفتم هجری بود. فخار ( بدون تشدید ) موسوی در علم حدیث فقه و تفسیر مهارت داشت و او را محدثی ادیب و مردی نسّابه نیز شناسند. شمس الدین فخار موسوی از شاگردان ابن ادریس، ابن مسافر، و مرحوم شاذان بود و از آنها نقل روایت دارد با تاج الدین ابن زهره معاصر بوده وی در کتاب غاية الاختصار سید شمس الدین موسوی را ادیبی ماهر و فقیهی فاضل و نسّابه بی مانند معرفی نموده اضافه می کند در اصول و فروع و حدیث و رجال مهارت دارد سید شمس الدین اثری به نام الحجه دارد که در این کتاب با اظهار دلایلی استوار نسبت کفر بجناب ابوطالب را رد نموده و پس از اتمام آن را برای ابن ابی الحدید معروف ارسال می دارد او پس از مطالعه بدون تأیید مطالب کتاب پشت آن اشعاری در مدح جناب ابوطالب نوشته و مسترد می دارد.
منبع
پایگاه شعائر
پيوند ها
