شیخ فیاض زنجانی
شیخ فیاض زنجانی فرزند مرحوم مدرس زنجانی، یکی از علما و دانشمندان بزرگ شهرستان زنجان در اواسط قرن چهارده بود.
تحصیلات
فیاض زنجانی در سال ۱۲۸۵ قمری در زنجان متولد شد و از حضور پدر مجتهد خویش و اعلام آن شهر مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را به پایان برد. آنگاه عازم تهران شد و چندسالی از کرسی درس میرزا ابوالحسن جلوه و آیت الله آشتیانی دروس حکمت و فقه و اصول و کلام و منطق و تفسیر آموخت و در علوم عقلی و نقلی مهارت یافت.
وی چند سال نیز در عتبات عالیات از کرسی درس علامه شیخ هادی تهرانی و اعلام دیگر بهره مند بود و خود فقیهی محقق و متبحر گشت.
تدریس
آیت الله فیاض پس از دست یابی به مراتب والای علمی و مهارت کافی به تدریس پرداخت. او از سال ۱۳۲۶ قمری تا پایان عمر در زادگاه خویش از مدرسین و مروجین بزرگ مکتب بود، و ملجأ و پناه مردم عصر خویش گردید.
از جمله خصوصیات اخلاقی ایشان در کلاس درس این بود که علی رغم توانایى علمی و تسلط کافی بر مطالب درس، در موقع اشکال درس شاگردان، سکوت می کرد و به حرف آنان گوش می داد و سپس با او به بحث می پرداخت. اگر در ضمن بحث، صحّت گفته های شاگردش با دلیل و برهان برای او مسلّم می شد، در کمال فروتنی و تواضع می پذیرفت.
آثار
آیت الله فیاض زنجانی آثاری به نام ذخائر الأمة، کتاب الاجاره و رسائلی در عبادات و ماهیت وجود به رشته تحریر برد.
وفات
مرحوم زنجانی سرانجام در حالی که مرجعیت مردم زنجان را برعهده داشت، در روز عید غدیر سال ۱۳۶۰ قمری در 75 سالگی درگذشت و در همان دیار به خاک سپرده شد. بعد از وفات او فرزند ارجمندش شیخ زین الدین زنجانی وارث علوم پدر گردید.
منابع
- علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، م. جرفادقانی، ص ۳۷۶.
