عبدالخالق یزدی خراسانی
یزدی خراسانی، عبدالخالق
قرن: ۱۳ (م، ۱۲۶۸ ق)؛
عالم دینى، واعظ و مدرس. وى در ابتدا از شاگردان شیخ احمد احسائى بود. فقه و اصول را در محضر شریفالعلماء مازندرانى فراگرفت. سپس به یزد بازگشت و از آنجا به مشهد مقدس رفت. او از بزرگان علما و از مدرسین مشهور مشهد بود. در توحید خانهى حرم رضوى تدریس مىکرد و علما و فضلاء در مجلس درسش شرکت مىجستند. یزدی در مشهد درگذشت و همان جا مدفون شد.
شیخ آقا بزرگ تهرانى در «طبقات اعلامالشیعه» تألیفات او را دلیل بر وسعت اطلاعات و کثرت دانش وى مىداند. ظاهراً صاحب عنوان متأثر از عقاید شیخ احمد احسائى بوده، چنان که در «مطلع الشمس» آمده است: "ما بین او که بر مسلک شیخیه مىرفت با علماء مشهد مجلس مناظرت مکرر منعقد شد."
از آثار او: «مصائب الائمة علیهم السلام» معروف به «مصائب المعصومین علیهم السلام»؛ «بیتالاحزان»؛ «معین الطالبین»؛ «معین المجتهدین»، در اصول فقه؛ رسالهى «صلاة الجمعة»؛ «مناقب المعصومین علیهم السلام»؛ رسالهى «علم الماسة».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۶، ص۱۵۹.
