منابع و پی نوشتهای متوسط
جامعیت مقاله متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

سنن ابی داوود (کتاب)

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۰۴ توسط Zamani (بحث | مشارکت‌ها) (Zamani صفحهٔ سنن ابی داود (کتاب) را به سنن ابی داوود (کتاب) منتقل کرد)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سنن ابى داود.jpg
نویسنده ابی داود سلیمان بن الشعث السجستانی
موضوع احادیث اهل سنت
زبان عربی
تعداد جلد 4
تحقیق محمد محیی الدین عبدالحمید.

مولف

ابو داود سليمان بن اشعث اَزدي سجستاني در سال 202 هجري به دنيا آمد و در سال 275 هجري در بصره وفات يافت. او براي فراگيري حديث به شهرهاي خراسان، شام، مصر و حجاز مسافرت كرد و در نهايت تا پايان عمر در بصره رحل اقامت افكند. او فقه و حديث را نزد احمد بن حنبل و صفوان بن صالح، قتيبه بن سعيد و اسحاق بن راهويه فرا گرفت. و گفته اند كه ترمذي، نسايي، صاحبان سنن و ابوعوانه اسفرائيني از او حديث سماع كرده اند. و او را امام محدثان در عصر خود دانسته اند.[۱]

محتوای کتاب

سنن ابى داوود شامل 4800 حديث است[۲] و مطابق با اظهار مولف آن فقط شامل روایات مربوط به احکام است و روایات اخلاقی و فضائل اعمال و غیره را در بر نمی‌گیرد.[۳]

دربارۀ اين كتاب گفته شده: كسى كه قصد حصر سنن را داشته باشد، به سنن ابى داوود مراجعه كند[۴]

راويان سنن ابی داوود

مشهورترين راويان سنن عبارتند از: ابوسعيد بن اعرابي، ابو علي لؤلؤي، ابوبكر بن داسه، و كتاب سنن بنا به روايت ابو علي لؤلؤي انتشار يافته است. [۵]

تالیفات با محوریت سنن ابی داوود

سنن ابى داوود، توسط جمعى، اختصار شده و گروهى نيز بر اصل سنن يا بر اختصارات مزبور، شروح و حواشى نوشته‌اند كه از آن جمله: شرح ابو سليمان خطابى، متوفاى 388 ه‍ به نام معالم السنن و شرح سيوطى به نام مرقاة الصعود الى سنن ابى داوود و عون المعبود فى شرح سنن ابى داوود است».[۶]

پانویس

  1. علي نصيري، آشنايي با علوم حديث، ص 150
  2. تدريب الراوى، ص 56
  3. عبدالوهاب اوزون، زیاد، «سنن ابی داود؛ مکانتها، و شرطها، و روایاتها، و شروحها»، معهد المخطوطات العربیة، ذوالحجة 1432، ش117، ص97
  4. علوم الحديث
  5. معارف، مجید، تاريخ عمومي حديث، ص 148.
  6. علم الحدیث، کاظم مدیرشانچی، ص70

منابع

  • علم الحدیث، کاظم مدیرشانچی
  • آشنايي با علوم حديث، علي نصيري
  • تاريخ عمومي حديث، مجید معارف
  • «سنن ابی داود؛ مکانتها، و شرطها، و روایاتها، و شروحها»، زیاد عبدالوهاب اوزون، معهد المخطوطات العربیة، ذوالحجة 1432، ش117.