زیارت امام حسین

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

زیارت امام حسین علیه السلام در روایات

برای زیارت هیچ امامی، به اندازه زیارت حسین بن علی علیه السلام در (کربلا) تاکید نشده است. حتی برای زیارت رسول خدا صلی الله و علیه و آله هم آن همه سفارش و دستور نیست. گاهی در روایات، زیارت (کربلا)، از زیارت (کعبه) هم برتر و بالاتر به حساب آمده است و برای زیارت سیدالشهدا، پاداشی برابر ده ها و صدها حج و عمره بیان شده است، باید راز قضیه را فهمید.

لحن و بیانی که در احادیث مربوط به زیارت سیدالشهدا علیه السلام بکار رفته است، بسیار جدی و آمیخته با تاکیدات فراوان است. ضرورت زیارت را در هر حال و همواره مطرح می کند، آن را برای یک شیعه و پیرو امام در حد یک (فریضه) می شمارد، ترک آن را بسیار ناپسند می داند و هیچ عذر و بهانه و خوف و خطر را مانع از آن به حساب نمی آورد و به رسمیت نمی شناسد.

از انبوه روایات گوناگون به چند نمونه اشاره می کنیم: امام صادق علیه السلام در دیدار با یکی از اصحاب برجسته اش به نام (ابان بن تغلب)، از وی می پرسد: ای ابان: کی به زیارت قبر حسین رفته ای؟

ابان - مدتی است طولانی که به زیارتش نرفته ام.

امام - سبحان الله... تو از بزرگان و روسای شیعه هستی و در عین حال، حسین علیه السلام را رها کرده و به زیارتش نمی روی؟...

امام باقر علیه السلام از یکی از شیعیان پرسید: فاصله میان شما و حسین علیه السلام چقدر است؟

- بیست و شش فرسخ (یا: شانزده فرسخ)

- آیا به زیارت قبرش می روید؟

- نه!

- چقدر جفا کردید!...

زیارت حسین رفتن، یک تکلیف مکتبی برای شیعه او و پیرو مکتب عاشورا است. بدون پیوند با آن مرقد و مزار، (شیعه بودن) دارای خلل است. این مطلبی است که خود ائمه دین فرموده اند.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس به زیارت حسین علیه السلام نرود تا بمیرد، در حالی که خود را هم شیعه ما بداند، هرگز او شیعه ما نیست. و اگر از اهل بهشت هم باشد، او مهمان بهشتیان است: (من لم یات قبرالحسین علیه السلام و هم یزعم انه لنا شیعه حتی یموت، فلیس هولنا بشیعه و ان کان من اهل الجنه فهو ضیفان اهل الجنه)

امام صادق علیه السلام در جای دیگر فرمود: کسی که توانایی زیارت حسین را داشته باشد ولی زیارت نکند، نسبت به پیامبر اسلام و ائمه (عاق) شده است. و نیز، آن حضرت فرموده است: زیارت امام حسین بن علی علیه السلام، بر هر کسی که (حسین) را از سوی خداوند، (امام) می داند لازم و واجب است: (زیاره الحسین بن علی واجبه علی کل من یقر للحسین بالامامه من ا لله عزوجل) و این که: هر که تا هنگام مرگ، به زیارت امام حسین علیه السلام نرود، دین و ایمانش نقصان دارد.

امام باقر علیه السلام فرموده است شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن علی دستور بدهید. چرا که زیارت او، بر هر مومنی که به (امامت الهی) حسین علیه السلام، اقرار دارد، فریضه است. و در سخنی دیگر فرموده است: شیعیان ما را دستور دهید تا حسین علیه السلام را زیارت کنند. همانا زیارت او عمر را زیاد، رزق را افزون، و بدی ها را دفع می کند و زیارت او، بر هر مومنی که به امامت او از سوی خداوند اعتقاد دارد واجب است.

گویا بین اعتقاد به امامت و رهبری، با رفتن به زیارت، ملازمه است و زیارت عمل به تعهد و وفای کامل به پیمانی است که بین هر امام و پیروان او برقرار است.

منابع

جواد محدثی، کربلا کعبه دلها.