ابو سلمه خلال
يكي از كساني كه در به قدرت رسيدن عباسيان در عراق بسيار مؤثر بود، حفص بن سليمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود. ابوسلمه، نوعي گرايش شيعي داشت. او در ابتدا تصميم داشت خلافت را به اولاد امام علی علیه‌السلام برگرداند.[۱]
اما بين اولاد عباس و فرزندان امام علی علیه‌السلام مردد بود. به همين دليل دو نامه نوشت: يكي به عبدالله بن حسن بن حسن علیه‌السلام و يكي به امام صادق علیه‌السلام تا با آن‌ها بيعت كند.[۲]
امام صادق علیه‌السلام، با درايت خويش مي‌‌دانست كه ابوسلمه شيعه علوي استواري نيست، اما عبدالله بن حسن، بدون دقت نظر پيام وي را پذيرفت و همين امر باعث بدبيني عباسيان و كشته شدن عبدالله و فرزندانش شد. امام صادق علیه‌السلام در حضور پيك، نامه ابوسلمه را سوزند و به وي گفت: «ابوسلمه، شيعه كسي ديگر است».[۳]
پيش بيني امام صادق علیه‌السلام به واقعيت پيوست؛ زيرا هنوز پيك ابوسلمه به كوفه نرسيده بود كه ابوسلمه با ابوعباس بيعت كرد و نيروهاي خود را در اختيار وي گذاشت.[۴] همين تزلزل ابوسلمه باعث شد ابوعباس به او شد و با نظر ابومسلم خراساني او را به قتل رساند.[۵]
پانویس
- ↑ ر.ك. ابن قتيبه دينوري، الامامه والسياسه، ج 2، ص 162.
- ↑ اثبات الوصيه، ص 268.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
- ↑ الامامه والسياسه، ص 165.
منابع
محمد رستم‌آبادي، سيري در تاريخ زندگي امام صادق علیه‌السلام؛ حجت ششم، روزنامه همشهری، 25 آبان 1385.
