ابن لِرّه

این صفحه مدخلی از دائره المعارف معارف و معاریف است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

بندار بن عبدالحميد الكرجى الاصفهانى اللغوى معروف به ابن لِرّه يا ابن لِزّه. صاحب بغيه گويد: از قول ياقوت، ابن لره در علم لغت و روايت شعر پيشوا بود و در كرج توطن جست.

پس به عراق رفت و قدر فضل و دانش او در آنجا شناختند. وى شاگرد قاسم بن سلام است و ابن كيسان معروف شاگرد اوست و مبرّد گويد: آنگاه كه ابن لرة در روزگار متوكل به سامره آمد. با هم دوستى پيوستيم و او در روايت دواوين شعراى عرب يگانه زمانه خويش بود تا آنجا كه كمتر شعر جاهليت و اسلام بود كه از برنداشت و در معرفت لغت از هر كس داناتر بود و در هفته يك بار در حضور متوكل با نحاة وقت به مباحثه مى پرداخت. کتابهای او عبارتند از: معانى الشعر و شرح معانى الباهلى و جامع اللغة (نقل به اختصار از روضات الجنات) و در نسخه فهرست ابن النديم چاپ قاهره چنين آمده است «ابن لزة الكرخى از علماى جبل و اسم او منداد بن عبدالحميد است و لزة لقب است و كنيه منداد ابى عمر است و خلط مذهب كوفيين و بصريين مى كرد او راست كتاب معانى الشعراء و كتاب شرح معانى الباهلى الانصارى و كتاب جامع اللغة» و هم ابن النديم گويد از جامع اللغه قطعه كتاب الوحوش را ديدم.

منابع

سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف.