آل مروان
دودمان مروان بن حكم كه از تيره بنى اميه بودند و از سال 64 هجرى روى كار آمدند.
آغاز سلطه اين خاندان با به خلافت رسيدن مروان بود. مروان از خشن‌ترين و عنودترين دشمنان اهل بيت و امام حسين علیه السلام بود و نزد پيامبر و مردم ملعون و مطرود و تبعيد شده بود (-مروان) پس از او عبدالملك مروان، وليد بن عبدالملك، سليمان بن عبدالملك، عمر بن عبدالعزيز، يزيد بن عبدالملك، هشام بن عبدالملك، وليد بن يزيد، يزيد بن وليد، مروان بن محمد به ترتيب نزديك به هفتاد سال حكومت كردند[۱] و دوران حكومتشان از سخت‌ترين دوران هاى شيعه بود.
بنى مروان جنايتكارترين افراد را در شهرها به ولايت مى‌گماشتند كه حجاج يكى از آنان بود. در زيارت عاشورا «آل مروان» نيز همچون آل زياد و آل ابى سفيان و بنى اميه مورد لعن قرار گرفته‌اند.
پانویس
- ↑ حوادث خلفاى آل مروان را در مروج الذهب، ج 3، ص 91 به بعد، مطالعه كنيد.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
