آیه 255 بقره

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 94

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آيه 255 سوره بقره

«اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاتَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلانَوْمٌ».^[۱]

حماد از امام صادق عليه‌السلام روايت كند كه يهود معتقد بودند كه وقتى كه خداوند آسمان‌ها و زمين را آفريد بر روى تخت و كرسى براى استراحت در حالتى كه بر روى ران و زانوى خويش تكيه داده بود، نشست. تا رفع خستگى نمايد سپس اين آيه در رد عقايد آنان نازل گرديد.^[۲]

پانویس

↑ بقيه آيه، «لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَاالَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَلايُحِيطُونَ بِشَيْ ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِماشاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَالْأَرْضَ وَلايَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ؛ خداى يكتائى كه جز او خدائى نيست، زنده و پاينده است. او را (هرگز كسالت) پينكى و خواب فرانگيرد آنچه در آسمانها و زمين است از اوست چه كسى مي‌تواند بدون اجازه او به شفاعت بپردازد و آنچه براى مردم پيش آمده و (نيز) آنچه بعد خواهد آمد، همه را مي‌داند و كسى را به علم و دانش او احاطه و اطلاعى نيست. مگر آنچه را كه او بخواهد و قلمرو دانش او در آسمان‌ها و زمين گسترش يافته است و نگهدارى آسمان‌ها و زمين وى را به رنج نيندازد (بلكه براى او آسان است) و اوست خداوند بزرگ و بزرگوار».
↑ تفسير برهان.