ابوالبرکات کوفی

عمر فرزند ابراهيم بن محمد بن محمد از نوادگان زيد بن على بن الحسين علیه السلام از پيشوايان نحو و فقه و حديث در كوفه بوده. اغلب مورخين او را شيعه می دانند ولى برخى او را زيدى مذهب دانسته اند. سمعانی از او نقل کرده که: «من زیدی مذهب هستم اما بر مذهب ابو حنیفه فتوا می دهم»

ابوالبرکات کوفی در سال 455 ق به سرزمین شام سفر کرد و مدتی در دمشق زندگی کرد و سپس به حلب رفت و در آنجا کتاب «الایضاح» ابو علی فارسی را آموخت. و سپس در بغداد از حوزه درس ابوبكر خطيب و ديگران بهره گرفت و در كوفه از محضر ابوالفرج محمد بن علان و ديگران استفاده نمود.

او از مشايخ عمادالدين طبرى است.

او در سال 539 در گذشت. در حالات او نوشته اند که مردی صبور و قانع و زاهد بود و حتی در سالخوردگی خط زیبایی داشت جایگاه اجتماعی او در کوفه تا حدی بود که 30 هزار نفر بر پیکر او نماز خواندند.

از جمله تاليفات او شرح اللمع است

منابع

• هبة الله بن علي بن محمد بن حمزة الحسني العلوي، أمالي ابن الشجري - قاهرة، چاپ: _، ق‏1412 / م‏1992.
• أبو سعد عبد الكريم بن محمد بن منصور التميمي السمعاني، الأنساب، سمعاني - حيدر آباد، چاپ: اول، 1382 ق.
• صفدى، خليل بن ايبك، الوافي بالوفيات، 22جلد، دار النشر فرانز شتاينر - لبنان - بيروت، چاپ: 2، 1401 ه.ق.