ابوصالح
نسخهٔ تاریخ ۳۰ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۴:۳۱ توسط History of islam (بحث | مشارکتها)
در بعضي از کتاب‌ها، «ابوصالح» به عنوان يکي از کنيه‌هاي حضرت مهدي عليه السلام ياد شده است. شايد اين کنيه با استفاده از روايت ذيل باشد:
امام صادق عليه السلام مي‌فرمايد: «هرگاه راه خود را در سفر گم کردي، سپس بانگ برآور: «اي اباصالح» يا «اي صالح». خداوند رحمتش را بر تو فرود آورد! راه را به ما نشان ده».[۱]
معروف است که برخي از عرب‌هاي شهري و بيابان‌گرد، پيوسته در توسلات و ياري خواستن‌هاي خود، آن حضرت را به اين اسم مي‌خوانند و شعرا و ادبا نيز در قصيده‌ها و مدح‌هاي خود، از اين کنيه استفاده کرده‌اند.[۲]
از اين رو در برخي از ملاقات‌هايي نيز که رخ داده است، از آن حضرت به عنوان «اباصالح» ياد شده است.[۳]
پانویس
- پرش به بالا ↑ شيخ صدوق، من لايحضره‌الفقيه، ج2، ص298.
- پرش به بالا ↑ طبرسي نوري، نجم‌الثاقب، ص60.
- پرش به بالا ↑ ر.ک: بحارالانوار، ج53، ص292.
منابع
- فرهنگ نامه مهدویت، خدامراد سلیمیان.
