زاهر بن عمرو الکندی

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

زاهِر بن عَمرو كندى

زاهِر بن عَمرو، از دوستان و ياران عَمرو بن حَمِق خُزاعِى و از شهيدان كربلاست. در برخى منابع آمده است كه وى همان زاهر (بن عمرو يا اسود) اسْلَمى است كه در بيعت شجره و جنگ خيبر حضور داشت و فرزندش «بحزاة» به واسطه او از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم نقل روايت كرده است. در حالى كه برخى ديگر، اين دو شخصيت - يعنى زاهر و زاهر اسْلَمى - را جداگانه معرفى كرده اند.

زاهر پهلوانى آزموده، شجاع و به محبت خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم نامبردار بود. پس از شهادت امام على عليه السلام، در كنار عمرو بن حمق، بر ضد حكومت ظالمانه معاويه و عامل دست نشانده اش، زياد، به مبارزه برخاست.

آن گاه كه معاويه فرمان دستگيرى و كشتن زاهر و عمرو را صادر كرد، هر دو از شهر متوارى شدند و سر به كوه و بيابان نهادند. تا اين كه عمرو بن حمق در مخفى گاه خود مورد اصابت نيش مار قرار گرفت و سپس به وسيله مأموران حكومت دستگير شد و به شهادت رسيد. ولى زاهر همچنان زنده بود و در سال شصتم هجرى در موسم حج به محضر امام حسين عليه السلام شرفياب شد و همراه آن حضرت به كربلا آمد و روز عاشورا، در حمله نخست افتخار شهادت يافت. در زيارت منسوب به ناحيه مقدسه و زيارت رجبيه بر وى چنين درود فرستاده شده است: «السَّلامُ عَلى زَاهِرٍ مَولَى عَمْروِ بْنِ الْحمق».

محمد بن سنان، ابوجعفر زاهرى (متوفى 220 ق)، صحابى امام رضا عليه السلام و نويسنده كتاب هاى الطرائف، الأظلّة، المكاسب و...، از نوادگان همين «زاهر» است.