مسلمان شدن سه تن از مشرکین نامدار مکه

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۴۶ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' <keywords content='کلید واژه: عمرو بن عاص، 1 صفر، سال هشتم هجرى، خالد بن ولید، عثمان بن ا...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

منبع: روز شمار تاريخ اسلام، جلد دوم، ماه صفر (باتلخیص)

نویسنده: سيد تقى واردى

مسلمان شدن سه تن از مشركين مكه - سال هشتم هجرى قمرى/ 1 صفر

عمرو بن عاص، خالد بن وليد و عثمان بن أبى ‌طلحه كه از سران مشرك مكه و از دشمنان و مخالفان رسول خدا صلی الله علیه و آله بودند، پس از سال‌ها دشمنى و مبارزه با پيامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان، سرانجام از مكه به مدينه رفته و در نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله، اسلام اختيار كردند.[۱] اين واقعه، بنا به روايت واقدى در هلال صفر سال هشتم قمرى به وقوع پيوست.[۲]

بى‌ ترديد مسلمان شدن اين عده از مشركان قريش، نه به خاطر باورهاى قلبى و اعتقاد واقعى آنان به مبانى و اهداف اسلام، بلكه چنين روى كردشان به خاطر حفظ موقعيت شخصى و ارضاى خواسته‌ هاى نفسانى و شيطانى آنان در پناه اسلام بود.

زيرا رسول خدا صلی الله علیه و آله از ميان آنان برخاسته و سيزده سال در مكه معظمه كه وطن آنان بود، مردم را به اسلام و يگانگى خدا دعوت كرده بود. اين عده نه تنها به او ايمان نياوردند، بلكه با شديدترين حالت با آن حضرت، مخالفت و دشمنى نمودند و پس از مهاجرت آن حضرت به مدينه منوره، چندين نبرد سرنوشت‌ ساز و شكننده بر ضد پيامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان را پديد آوردند. پيداست اگر آنان قصد شناخت اسلام و پذيرش آن را داشتند، پيش از اين اقدام مى‌ كردند.

اين عده، غير از چند سالى كه اسلام آورده و در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله در زمره مسلمانان درآمده بودند، نه پيش از آن و نه پس از رحلت پيامبر صلی الله علیه و آله كه بيشترين مدت عمرشان بود، نام نيكى از خود به جاى نگذاشتند. زيرا پيش از مسلمان شدن، با پيامبر صلی الله علیه و آله و پس از رحلت آن حضرت با خاندان پيامبر صلی الله علیه و آله و مقام ولايت و امامت، دشمنى كردند.

پانویس

  1. بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج 21، ص 46؛ تاريخ دمشق (ابن عساكر عسقلاني)، ج 16، ص 219 و ج 46، ص 127-112 و تاريخ ابن خلدون، ج 1، ص 439.
  2. المغازى (واقدي)، ج 2، ص 745.