الرواشح السماویة فی شرح الاحادیث الامامیة (کتاب)

یکی از نوشته های میر داماد که در زمینه علوم نقلی به رشته تحریر درآمده، کتاب الرواشح السماویه فی شرح الاحادیث الامامیه است که یک دوره مباحث حدیث شناسی در آن مطرح شده است.

بخشهای کتاب

کتاب الرواشح با شرحی بر مقدمه مرحوم کلینی که در سرآغاز کافی آمده است، شروع می شود و سپس به رواشح^[۱] سی و نه گانه پرداخته می شود.

راشحه اول: در این راشحه، اقسام اولیه حدیث (حدیث صحیح، قوی، موثق، حسن و ضعیف)بیان شده و اصطلاحاتی مانند سند، اسناد، حدیث متواتر و واحد، توضیح داده شده است.
راشحه دوم: بیان دیدگاه های علمای اهل سنت، نظیر ابن صلاح، ابن جماعه و طیبی در باره تعریف حدیث صحیح و نقد و بررسی این دیدگاه ها.
راشحه سوم: بیان طبقات سه گانه اجماع و اشاره به برتری و فضیلت هر طبقه بر طبقه بعد از آن.
راشحه چهارم: بحث در باره ابراهیم بن هاشم و بیان نظرات اصحاب در مورد حسن بودن یا نبودن احادیث وی و نظر مؤلف، مبنی بر صحیح بودن این احادیث.
راشحه پنجم: در این راشحه از اختلاف در حسن بودن احادیث عبد العظیم حسنی، سخن به میان رفته است و منشا اختلاف، عدم وجود نص بر وثاقت او ذکر شده است.
راشحه ششم: ابواسحاق، ثعلبه بن میمون کیست؟ مؤلف محترم با جستجو در کتابهای مختلف اصحاب، ثابت می کند که احادیث وی صحیح هستند
راشحه هفتم: به بحث در باره شخصیت عبد الله بن بکیر می پردازد
راشحه هشتم: در این راشحه در باره ابوعیسی محمد بن هارون الوراق، بحث شده.
راشحه نهم: پیرامون اسماعیل بن ابی زیاده سکونی است
راشحه دهم: در این راشحه، بحث از جرح و تعدیل است
راشحه یازدهم: مؤلف محترم، در ادامه مباحث قبلی، این سوال را مطرح می کند که آیا حکمهای علامه حلی، محقق و شهید، در کتاب های استدلالی، مبنی بر صحت حدیث،در حکم تزکیه و تعویل است؟
راشحه دوازدهم: در راشحه دوازدهم در باره الفاظ جرح و تعدیل، نظیر خیر، فاضل،خاص، ممدوح، زاهد، ضعیف، کذاب، وضاع، کذوب و بحث می شود.
راشحه سیزدهم: بحث در باره مجهول است چه مجهول اصطلاحی (کسی که رجالی ها به مجهول بودن او تصریح کرده اند، نظیر اسماعیل بن قتیبه) و چه مجهول لغوی (کسی که اصلا اسمش در کتب رجال نیامده است).
راشحه چهاردهم: در این راشحه، بحث در باره اصحاب روایت و اصحاب ملاقات است.برخی از اصحاب، امامی را ملاقات کرده اند ولی روایتی از آن امام نقل نمی کنند.