آیه مُحادّه
-
آيه 22 سوره مجادله/ 58 را «آيه محاده» ناميده‌اند.[۱] در اين آيه تأكيد شده كه ايمان به خدا و آخرت با محبت و دوستى دشمنان خدا و پيامبر جمع نمى‌شود؛ هر چند آن دشمنان؛ پدران، پسران، برادران يا عشيره آنان باشند:
«لاَتَجِدُ قَومًا يُؤمِنونَ بِاللّهِ واليَومِ الأَخِر يُوادّونَ مَن حادَّ اللّهَ و رَسولَهُ ولَو كانُوا ءَابَاءَهُم أَو أَبناءَهُم أَو إِخونَهُم أَو عَشيرَتَهُم».
گفته‌اند: اين آيه، در شأن حاطب بن ابى بلتعه نازل شده است؛ زيرا هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله تصميم گرفت مكه را فتح كند، در نامه‌اى به اهل مكه آنان را از تصميم پيامبر آگاه كرد. وقتى به دليل اين خيانت عتاب شد، پاسخ داد: خانواده من در مكه بودند و مى‌خواستم آن‌ها را براى حق و منتى كه بر اهل مكه دارم، در امنيت و صيانت قرار داده باشم.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 400
