آیه سیف

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۰ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 5 سوره توبه/9 را «آيه‌سيف»<ref> الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 45 و 47.</ref> يا قتال گويند.<ref...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

-

آيه 5 سوره توبه/9 را «آيه‌سيف»[۱] يا قتال گويند.[۲] اين نام‌گذارى از آن رو است كه قرآن پس از انقضاى چهارماه، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر اين كه به دامن اسلام وارد شوند:

«فَإِذا انسَلَخ الأَشهُر الحُرُمُ فَاقتُلوا المُشرِكينَ حَيثُ وَجدتُموهُم و خُذوهُم و احصُروهُم واقعُدوا لَهُم كُلَّ مَرصَد فَإِن تَابوا و أَقامُوا الصَّلوةَ و ءَاتَوُا الزَّكوةَ فَخلّوا سَبيلَهُم إِنّ اللّهَ غَفورٌ رَحِيمٌ».

برخى اين آيه را در رأس آيات ناسخ دانسته‌اند؛ يعنى برآنند كه 124 آيه را نسخ مى‌كند.[۳] برخى گفته‌اند: ناسخ هر آيه‌اى است كه عفو و فديه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفته‌اند: به آيه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى يا فديه گرفتن دلالت دارد. (سوره محمد/ 47،4)[۴] ولى گويا هيچ كدام ناسخ يكديگر نيست؛ زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله از آغاز تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فديه ستاند.[۵]

پانویس

  1. الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 45 و 47.
  2. بحارالانوار، ج‌ 19، ص‌ 114؛ التمهيد، ج‌ 2، ص‌ 351.
  3. الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 51‌.
  4. روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 176.
  5. روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 175.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 388