آیه تسمیه
نسخهٔ تاریخ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۰ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ» را «آيه تسميه»<ref> روض الجنان، ج 1، ص 41؛ ...' ایجاد کرد)
-
«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ» را «آيه تسميه»[۱] يا بَسمله مى‌گويند.[۲] در آغاز همه سُوره‌هاى قرآن به جز توبه، «بِسمِ‌اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ» آمده است و در آيه 30 سوره نمل/27 افزون بر آغاز سوره، در شروع نامه سليمان تكرار شده است و همين «بِسمِ‌اللّهِ...» به اتفاق شيعه و سنى، جزو سوره بشمار مى‌آيد.[۳]
اماميه بر اساس روايات اتفاق دارند كه «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ» در آغاز سوره‌ها به جز سوره توبه/ 9 آيه‌اى از همان سوره شمرده مى‌شود و هر كس آن را در نماز ترك كند، نمازش باطل است.[۴]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 378
