آیه امانات
-
آيه 58 سوره نساء/ 4 كه به بازگرداندن امانت‌ها به صاحبانش دستور داده، «آيه امانات» نام گرفته است.[۱]
«إنَّ اللّهَ يَأمُركُم أن تُؤَدّوا الأَمنتِ إلى أهلِها و إذا حَكَمتُم بَينَ النّاسِ أن تَحكُموا بِالعدلِ إنّ اللّهَ نِعمّا يَعِظُكُم بهِ إِنّ اللّهَ كانَ سَميعاً بَصِيراً».
در شأن نزول اين آيه آمده است كه چون پيامبر صلى الله عليه و آله مكه را فتح كرد، عثمان بن طلحه (كليددار كعبه) درِ كعبه را بست و بر بام آن بالا رفت و از دادن كليد سرباز زد.
امام على عليه‌السلام بر بالاى كعبه رفت و كليد را از او گرفت و در را باز كرد و پيامبر صلى الله عليه و آله وارد كعبه شد و نماز به جاى آورد. پس از اداى نماز عباس بن عبدالمطلب پيشنهاد كرد. كليد به او سپرده شود تا ضمن سقايت حاجيان، كليددارى كعبه را نيز عهده دار باشد و خداوند اين آيه را نازل فرمود. پس از نزول آيه رسول خدا صلى الله عليه و آله به على عليه‌السلام فرمود: كليد را به عثمان بازگرداند.
على عليه‌السلام كليد را برگرداند و از او دل جويى كرد. عثمان گفت: آن جا به قهر و اكنون به لطف برخورد كردى، سبب چيست؟ امام على علیه‌السلام آيه را براى او خواند و عثمان با جارى ساختن شهادتين بر زبان مسلمان شد.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 372
