کبیر

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

اين اسم و صفت الهى، صفت مشبّهه به معناى برتر و بزرگتر از مشابهت با آفريده ها،^[۱] كبريايى و عظمت و بزرگ قدر شدن است.

اين اسم و صفت الهى پنج بار در قرآن به صورت وصف «عَلىّ» و يك بار با صفت «متعال» آمده است.^[۲]

«...إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا». (سوره نساء(4)/ 34)
«عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ». (سوره رعد)(13)/ 9)
«...وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ». (سوره حج(22)/ 62)
«...وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ». (سوره لقمان(31)/ 30)
«... وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ». (سوره سبأ(34)/ 23)
«...فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ». (سوره غافر(40)/ 12)

پانویس