ظاهر (اسم الله)

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

اين اسم و صفت الهى از باب «ظهر، يظهر» به معناى قادر بر آفريده هايش و داراى يك معنا است كه بر قوت و بروز و آشكارشدن دلالت مى كند و تنها يك بار در قرآن ذكر شده است:

• «هُوَ الاَوَّلُ والأخِرُ والظّهِرُ والباطِنُ...». (سوره حديد(57)/3)

طبرسى در مجمع البيان گويد: خداوند، ظاهر است يعنى غالب و چيره بر هر چيزى است و خداوند برتر از اشيا است و همه چيز مادون او است.

منابع

فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 264.