صفوان بن مهران

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۳۷ توسط بهرامی (بحث | مشارکت‌ها) (افزودن رده های جدید)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)



صفوان بن مهران جمال اسدى كوفى

روايت كرده از حضرت امام صادق عليه السلام و عرضه كرده ايمان و اعتقاد خود را درباره ائمه اطهار عليهم‌السلام به آن حضرت، حضرت به او فرموده: رحمك اللّه.[۱]

و او همان است كه شتران خود را به هارون رشيد كرايه داد به جهت سفر حج چون خدمت حضرت موسى بن جعفر عليه السلام رسيد آن جناب فرمود: اى صفوان! هر چيز از تو نيكو و جميل است مگر يك چيز از تو و آن كرايه دادن شتر است به اين مرد يعنى هارون، عرض كرد كه من به جهت سفر معصيت و لهو و لعب كرايه ندادم ولكن كرايه دادم براى طريق مكه و خودم هم در كار نيستم بلكه امر دست غلامان من است، فرمايد: آيا كرايه از ايشان طلب ندارى؟ گويد: چرا، فرمايد: آيا دوست ندارى بقاى ايشان را تا كرايه تو به تو برسد؟ گويد: بلى، فرمايد: كسى كه دوست داشته باشد بقاء ايشان را پس او از ايشان است و كسى كه از ايشان باشد با ايشان وارد آتش شود، صفوان رفت و شتران خود را بالتمام فروخت، هارون چون مطلب را فهميد به وى گفت: به خدا قسم! اگر نبود حسن صحبت تو، هر آينه تو را مى‌كشتم.[۲]

و اين صفوان زيارت روز اربعين امام حسين عليه السلام، را از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده[۳] و زيارت وارث[۴] و دعاى معروف به (علقمه) را كه بعد از زيارت عاشورا مى‌خوانند نيز از آن حضرت نقل كرده[۵] و اين صفوان مكرر حضرت صادق عليه السلام را از مدينه به كوفه آورده و با آن جناب به زيارت تربت حضرت امیرالمومنین عليه السلام نائل گشته و بر قبر آن جناب خوب مطلع بوده.[۶]

و از (كامل الزيارة) مروى است كه مدت بيست سال به زيارت آن تربيت مطهره مى‌رفت و نماز خود را در نزد آن حضرت به جاى مى‌آورد.[۷] و او جد ثقه جليل و فقيه نبيل شيخ طايفه اماميه ابوعبدالله صفوانى است كه در محضر سيف الدوله حمدانى با قاضى موصل در امامت مباهله كرد چون قاضى از مجلس برخاست تب كرد و دستش كه در مباهله كشيده بود سياه گشت و ورم كرد و روز ديگر هلاك شد.[۸]

پانویس

  1. بحارالانوار، 47/336.
  2. رجال كشى، 2/740.
  3. بحارالانوار، 98/331.
  4. بحارالانوار، 98/197.
  5. بحارالانوار، 98/296.
  6. فرحة الغرى، عبدالكريم بن طاوس، ص 85، تحقيق: آل شبيب الموسوى.
  7. كامل الزيارة، ص 34، باب 9، حديث 11، چاپ مكتبة الصدوق.
  8. رجال كشى، ص 393.

منبع

حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال، قسمت دوم، باب نهم: در تاريخ حضرت صادق عليه السلام