سوره عبس/متن و ترجمه
 |
| درباره سوره عبس ({{{شماره}}}) |
| آیات سوره عبس |
| فهرست قرآن |
|
|
[[رده:متن و ترجمه سوره ها|]]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
1
عَبَسَ وَتَوَلَّى
روی را ترش کرد و سر برگردانید
2
أَن جَاءهُ الْأَعْمَى
چون، آن نابینا به نزدش آمد
3
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى
و تو چه دانی، شاید که او پاکیزه شود،
4
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى
یا پند گیرد و پند تو سودمندش افتد
5
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى
اما آن که او توانگر است،
6
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى
تو روی خود بدو می کنی
7
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى
و اگر هم پاک نگردد چیزی بر عهده تو نیست
8
وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى
و اما آن که دوان دوان به نزد تو می آید،
9
وَهُوَ يَخْشَى
و می ترسد،
10
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى
تو از او به دیگری می پردازی
11
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ
آری، این قرآن اندرزی است،
12
فَمَن شَاء ذَكَرَهُ
پس هر که خواهد از آن پند گیرد،
13
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ
در صحیفه هایی گرامی،
14
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ
بلند قدر و پاکیزه،
15
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ
به دست کاتبانی،
16
كِرَامٍ بَرَرَةٍ
بزرگوار و نیکوکار
17
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ
مرگ بر آدمی باد که چه ناسپاس است
18
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ
او را از چه آفریده است؟
19
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ
از نطفه ای آفرید و به اندازه پدید آورد
20
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ
سپس راهش را آسان ساخت
21
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ
آنگاه بمیراندش و در گور کند
22
ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ
و آنگاه که خواهد زنده اش سازد
23
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ
نه، که هنوز آنچه را به او فرمان داده بود به جای نیاورده است
24
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ
پس آدمی به طعام خود بنگرد
25
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا
ما باران را فرو باریدیم، باریدنی
26
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا
و زمین را شکافتیم، شکافتنی
27
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا
و در آن دانه ها رویانیدیم،
28
وَعِنَبًا وَقَضْبًا
و تاک و سبزیهای خوردنی،
29
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا
و زیتون و نخل،
30
وَحَدَائِقَ غُلْبًا
و باغهای پر درخت،
31
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا
و میوه و علف،
32
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
تا، شما و چارپایانتان بهره برید
33
فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ
چون بانگ قیامت برآید،
34
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ
روزی که آدمی از برادرش می گریزد،
35
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ
و از مادرش و پدرش،
36
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ
و از زنش و فرزندانش
37
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ
هر کس را در آن روز کاری است که به خود مشغولش دارد
38
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ
چهره هایی در آن روز درخشانند،
39
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ
خندانند و شادانند
40
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ
و چهره هایی در آن روز غبار آلودند
41
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ
در سیاهی فرو رفته اند
42
أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ
اینان کافران و فاجرانند
