سوره نباء
اين سوره در مکه نازل شده و داراى چهار اسم است:
- سوره عمّ
- سوره نبأ
- سوره معصرات
- و بعضى هم آن را سوره تسائل ناميده‌اند.
تعداد آیات
آيات آن از نظر اهل مكّه و اهل بصره چهل و يك آيه و از نظر ديگران چهل آيه است.اختلاف آنها در آیه «عذاباً قَرِيباً» است که از نظر مكّى‌ها و بصريها يك آيه است ولى در نزد ديگران نيمى از آيه «إ‌نَّا أَنْذَرْناكُمْ...»، (آيه39) است.
فضيلت سوره
ابىّ بن كعب از پیامبر صلّى اللَّه عليه و آله روايت كرده كه فرمود: هر كس سوره «عَمَّ يَتَساءَلُونَ» را قرائت كند خداوند در روز قيامت او را از شرابهاى خنك بهشتى سيراب نمايد.
واز امام صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمودند: هر كس اين سوره را قرائت كند و تا يك سال مداومت نمايد از آن سال نمي گذرد، مگر اينكه موفّق به زيارت بيت اللَّه الحرام مي شود.
محتوای سوره
اين سوره متضمن خبر از آمدن يوم الفصل و صفات آن و استدلال بر حقيقت آن، و ترديدناپذيرى آن است، و از اينجا آغاز مى‌شود كه مردم از يكديگر از خبر قيامت میپرسند، آن گاه در سياق جواب و با لحنى تهديدآميز میفرمايد: به زودى از آن آگاه خواهند شد، و سپس براى ثبوت آن به اين دليل استدلال مى‌كند كه نظام مشهود در عالم با تدبير حكيمانه‌اى كه در آن است، بهترين و روشن‌ترين دلالت را دارد بر اينكه بعد از اين نشاه دنياى متغير و فنا پذير، نشاه ثابت و باقى هست، و به دنبال اين خانه‌اى كه در آن عمل هست و جزا نيست، خانه‌اى هست كه در آن جزا هست و عمل نيست، پس در اين ميان روزى هست كه نظام جارى در اين عالم از آن خبر میدهد. سپس آن روز را با ذكر حوادثش توصيف مى‌كند كه مردم همگى در آن احضار مى‌شوند، و همه يك جا جمع مى‌گردند، طاغيان به سوى عذابى دردناك ومتقين به سوى نعيمى مقيم منتقل مى‌شوند، و در آخر، كلام را با يك جمله تهديدآميز ختم میكند[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج20، ص: 257
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج26، ص221.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج20، ص: 257، قم 1374
پیوست
