سوره قیامة
سوره قيامت در مکه نازل شده است.
عدد آیات
قاريان كوفه كه در رأس آنان امیرالمؤمنین علىّ بن ابى طالب عليه السّلام است. عدد آيات اين سوره را چهل و ديگران سى و نه دانسته‌اند. قرّاء كوفه در آيه «لتعجل به» اختلاف كرده‌اند.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پیامبر صلی الله علیه و آله روايت نموده كه هر كه سوره قيامت را قرائت كند من و جبرئيل براى او در روز قيامت گواهى مي دهيم كه او ايمان به روز قيامت داشته، مي آيد در حالى كه چهره‌اش بر افروختگى و زيبايى بر صورتهاى مردم در روز قيامت دارد.
ابوبصير از امام صادق علیه السلام روايت نموده كه فرمود هر كه ادامه دهد قرائت سوره (لا اقسم) را و عمل به آن نمايد خداوند آن را در روز قيامت با او در قبرش بر انگيزد در بهترين و زيباترين صورتها كه او را بشارت داده و بخندد در روى او تا از صراط و ميزان بگذرد.
محتوای سوره
بيان اين سوره پيرامون مساله قيامت كبرى دور مى‌زند، نخست از وقوع روز قيامت خبر مى‌دهد، و در مرحله دوم آن روز را يك بار با ذكر چند نشانه، و بار ديگر با اجمالى از سرگذشت انسان در آن روز توصيف مى‌كند، و خبر مى‌دهد كه اولين قدم در سير به سوى قيامت مرگ است، و در مرحله سوم سوره را با استدلال بر قدرت خداى تعالى بر اعاده عالم ختم نموده، اثبات مى‌كند همانطور كه خداى تعالى بر خلقت نخستين عالم قادر بود همچنين بر خلقت بار دوم آن، كه همان قيامت است قادر است [۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج20، ص: 164
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج26، ص90.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج20، ص: 164، قم 1374.
پیوست
