یا حسین
سوزناكترين ناله برخاسته از ژرفاى جان، كه شيعه كربلايى با آن ندا، سیدالشهدا را صدا مى‌زند، ندايى كه قلب هاى عاشق حسين علیه السلام را به هم متصل مى‌كند و حسينيان را زيرخيمه «ذكر» گرد مى‌آورد.
شعارى كه بر پرچم عزاداران محرم، بر پيشانى رزمندگان اسلام بر لب هاى نوحه سرايان عاشورا مى‌درخشد و مى‌شكفد. نداى شوق آميزى كه صحابى بزرگوار، جابر بن عبدالله انصارى، وقتى همراه عطيه بر سر تربت حسين علیه السلام آمد و بيهوش شد، چون عطيه آب به صورتش پاشيد و به هوش آمد، سه بار گفت: «يا حسين! يا حسين! يا حسين!».
آنگاه گفت: «احبيب لايجيب حبيبه؟» و سپس به زيارت ابا عبدالله عليه السلام پرداخت.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
