وهب بن عبدالله کلبی
از شهداى كربلاست، مادر و همسرش نيز در كربلا بودند و به شهادت رسيدند. وهب كه اهل كوفه بود، در كربلا در ركاب امام حسين علیه السلام حضور داشت. روز عاشورا پس از حرو برير، به ميدان رفت.
مادرش مشوق او در عزيمت به ميدان بود. وقتى پس از مقدارى جنگ، نزد مادرش برگشت كه: آيا راضى شدى؟ گفت: وقتى راضى مى شوم كه در ركاب حسين علیه السلام به شهادت برسى. دوباره رفت و جنگيد، همسرش هم چوبى برگرفت و به ميدان رفت. وهب آن قدر جنگيد تا شهيد شد. همسرش به بالين او رفت و خون از چهره اش پاك كرد.
شمر كه شاهد صحنه بود، به غلامش دستور داد تا با چوبى زن را به شهادت برساند. همسر وهب، اولين زنى بود كه از سپاه حسين علیه السلام به شهادت رسيد.[۱] در برخى منابع ماجرايى مشابه اين ولى با تفاوتهايى درباره عبدالله بن عمير كلبى نقل شده و «ام وهب » را همسر او دانسته اند.
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 45، ص 17.
منبع
جواد محدثی, فرهنگ عاشورا