عمر بن علی

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

عمر بن علی بن ابی ‌طالب

پس از ابوبكر بن على برادرش: عمر بن على به منظور جهاد در راه خدا قيام كرد و اين رجز را مي‌خواند:


اضربكم ولاارى فيكم زحر × ذاك الشقى بالنبى قد كفر

من شما را مى زنم و زحر را در ميان شما نمى بينم. آن زحرى كه شقى است و به رسول خدا كافر شده است.


يا زحر يا زحر تدان من عمر × لعلك اليوم تبوء من سقر

اى زحر، اى زحر، نزديك من بيا، شايد امروز جايگاه تو در جهنم باشد.


شر مكان في حريق و سعر × لانك الجاحد يا شر البشر

دوزخ كه از لحاظ سوزندگى و شعله ورى بدترين مكان است. زيرا تو اى بدترين مردم منكر حق و حقيقت مى‌باشى.


به شدت مشغول كارزار شد و اين رجز را خواند:


خلو اعداة اللَّه خلوا عن عمر ×‌ خلوا عن الليث العبوس المكفهر

اى دشمنان خدا! عمر را واگذاريد و فرار كنيد شير خشمناك را واگذاريد.


يضربكم بسيفه ولايفر × وليس فيها كالجبان المنجحر

او با شمشير غضبناك خود شما را مى زند و فرار نمى كند. عمر بن على در ميدان جنگ خائف و فرارى نيست. وى همچنان جهاد كرد تا شهيد شد.[۱]


اول قاتل برادر خود (زجر بن بدر) را به جهنم فرستاد، پس رجزخوانان خود را بر صف منافقان زد و بسيارى از ايشان را بر خاك انداخت تا آن كه به پدر بزرگوار خود ملحق گرديد.[۲]

پانویس

  1. زندگانى حضرت امام حسين عليه السلام (محمدجواد نجفى )، ص 57.
  2. جلاءالعيون، (علامه مجلسى)، ص 677.