مشتاق اصفهانی
مشتاق اصفهانی
قرن: 12
(1171/1170/1169-1101 ق)
شاعر، متخلص به مشتاق. از سادات حسینى و از شعراى مشهور عهد نادرشاه افشار بود. وى در اصفهان به دنیا آمد و نشو و نما یافت و از جوانى به سرودن شعر پرداخت. او از بنیان گذاران دوره‌ى بازگشت بود و از سبك عراقى پیروى مى‌نمود. از معاصرین او آذر بیگدلى، هاتف اصفهانى و صهباى قمى و غیره بودند كه مشتاق را استاد خود مى‌دانستند و در محضر او فنون شاعرى را آموختند.
وى آنگاه كه وضع آشفته‌ى شعر و ادب را مشاهده كرد با جمعى از دوستانش در اصفهان انجمنى تشكیل داد كه به انجمن مشتاق معروف گشت و شعراى بسیارى را در آن انجمن جمع كرده بود. وى براى بازگشت سبك هندى به سبك عراقى تلاش بسیار كرد. مشتاق در زادگاهش درگذشت و در تخت فولاد به خاك سپرده شد. از آثار وى «دیوان» شعرى است كه نزدیك به شش هزار بیت مى‌باشد و بعد از فوتش هاتف و آذر و صهبا آن را جمع‌آورى و تدوین نمودند. صاحب «نگارستان دارا» به اشتباه تاریخ وفات او را 1106 ق آورده است.
(و. 1101 ه.ق اصفهان ف. 1171 ه.ق اصفهان) میر سید على حسینى اصفهانى معروف به مشتاق از شعراى قرن دوازدهم هجرى است. وى ابتدا به سبك متأخران شعر مى‌گفت سپس در حلقه احیاكنندگان سبك شعراى متقدم درآمد. معاصران وى از جمله آذر، هاتف، صهبا به استادیش در شعر معترف بوده‌اند. دیوان وى شامل شش هزار بیت است. اشعارش داراى مضامین تازه، نغز و مشحون از صنایع لفظى و معنویست.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص240.
