ذارئ (اسم الله)

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۷ آوریل ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۱۸ توسط بهرامی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} ذارئ، اسم فاعل از...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)



ذارئ، اسم فاعل از [ذرأ، يَذرأُ] صفت فعل الهى به معناى ايجاد و آفرينش آمده است. فعل آن شش بار در قرآن به خداوند نسبت داده شده است:[۱]

وجَعَلوا لِلّهِ مِمّا ذَرَاَ مِنَ الحَرثِ والاَنعـمِ نَصيبـًا ... . انعام (6) 136

ولَقَد ذَرَأنا لِجَهَنَّمَ كَثيرًا مِنَ الجِنِّ والاِنسِ ... .اعراف (7) 179

وما ذَرَاَ لَكُم فِى الاَرضِ مُختَلِفـًا اَلونُهُ ... .نحل (16) 13

و آيات ديگر همچون:

وهُوَ الَّذى ذَرَاَكُم فِى الاَرضِ واِلَيهِ تُحشَرون.مؤمنون (23) 79

فاطِرُ السَّمـوتِ والاَرضِ جَعَلَ لَكُم مِن اَنفُسِكُم اَزوجـًا ومِنَ الاَنعـمِ اَزوجـًا يَذرَؤُكُم فيهِ لَيسَ كَمِثلِهِ شَىءٌ وهُوَ السَّميعُ البَصير.شورى (42) 11

قُل هُوَ الَّذى ذَرَاَكُم فِى الاَرضِ و اِلَيهِ تُحشَرون. ملك (67) 24

پانویس

  1. اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 1، ص 489.


منابع

فرهنگ قرآن، جلد 14، صص 235-234.