حبل الله
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
از اسامی و صفات قرآن
در آیه 103 سوره آل‌عمران مسئله «اتحاد و مبارزه با هرگونه تفرقه» مطرح شده است:
«وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ »؛ همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و از هم پراکنده نشوید».
مفسران درباره منظور از «حبل الله» (ریسمان الهی) چند احتمال ذکر کرده‌اند: قرآن؛ پیامبر (ص) ؛ اسلام؛ خاندان پیامبر و امامان معصوم (ع) .
در روایات پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) نیز تعبیرهای گوناگونی دیده می‌شود. در تفسیر «الدّرّ المنثور» از پیغمبر (ص) و در کتاب «معانی‌الاخبار» از امام سجاد (ع) نقل شده است که فرمودند: «حبل الله» قرآن است.
در تفسیر «عیاشی» از امام باقر (ع) نقل شده است: «ریسمان الهی که مردم مأمور به چنگ زدن به آن هستند، «آل محمد (ص) » است.
همچنین در «التفسیر الکبیر» فخررازی، «مجمع‌البیان» و «المیزان» همه این احتمالات بیان شده‌اند. این تعبیرها - همان‌گونه که بیشتر مفسران گفته‌اند- هیچ اختلافی با یکدیگر ندارند؛ زیرا منظور از ریسمان الهی، هرگونه وسیله ارتباط با ذات پاک خداوندی است؛ حال این وسیله اسلام باشد یا قرآن یا پیامبر و اهل بیت او، فرقی نمی‌کند؛ به عبارت دیگر «حبل الله» یعنی «وسیله ارتباط با خدا»، و این مفهوم مصادیق متعددی می‌تواند داشته باشد که همه موارد مذکور از مصادیق این مفهوم وسیع هستند.
قرآن را «حبل‌الله» می‌خوانند؛ چون هر کس به آن تمسک جوید، از غرق شدن در گمراهی نجات یافته، هدایت می‌شود.
منابع
ویکی علوم اسلامی (اصطلاح نامه علوم قرآنی، بخش اسامی و صفات قرآن)
