ربیعه

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ربيعة بن نزار بن معد از قبايل بزرگ عدنانى (شمالى). برخى مفسّران، نزول آيه 140 انعام (6) را در شأن دو قبيله ربيعه و مُضر دانسته اند كه از روى سفاهت، دخترانشان را به سبب ترس از فقر و ننگِ اسارت، زنده به گور مى كردند. خداوند در اين آيه، عمل جاهلانه آنان را نكوهش كرد.

منابع

فرهنگ قرآن، جلد 14، صفحه 376 .