حضرت رقیه سلام الله علیها
دختر سه چهار ساله ابا عبدالله الحسين علیه السلام كه در سفر كربلا همراه اسراى اهل بيت علیهم السلام بوده و در شام، شبى پدر را به خواب ديد و پس از بيدار شدن بسيار گريست و بى‌تابى كردو پدر را خواست.
خبر به يزيد رسيد. به دستور او سر مطهر امام حسين علیه السلام را نزد او بردند و او از اين منظره بيشتر ناراحت و رنجور شد و همان روزها در خرابه شام (كه محل اقامت موقت اهل بيت بود) جان داد.[۱] البته درباره اين دختر و شهادتش، ميان مورخين نظر واحدى وجود ندارد.
خردسالى اين دختر و عواطفى كه نام و يادش و كيفيت جان باختنش و مدفن او برمى‌انگيزد شگفت است و شيعيان به او علاقه خاصى دارند. محل دفن او كنار يك بازارچه قديمى و با فاصله از مسجد اموى در دمشق قرار دارد و چندين بار تعمير شده است.
آخرين تعمير و توسعه در سال 1364 شمسى از سوى ايران آغاز شد و پس از چند سال به پايان رسيد.[۲] اينك حرمى بزرگ و باشكوه براى آن دختر خردسال بزرگوار وجود دارد كه زيارتگاه دوستداران اهل بيت علیهم السلام است.
از بهر ياد بود از اين نهضت بزرگ در شهر شام، دختركى را گذاشتيم تا دودمان دشمن ظالم فنا شود آنجا رقيه را به حراست گماشتيم.
پانویس
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
