یمامه
یمامه که در قدیم به نام «جوّا» خوانده مىشد،[۱] به نوشته مقدسى در قرن چهارم هجرى قمرى یکى از چهار ناحیه جزیرة العرب و وابسته به خوره حجر (هگر) بوده است. همو در جاى دیگر مىنویسد: یمامه ناحیتى است که قصبه آن حجر است. شهرى بزرگ که دژها و دیهها آن را دربر گرفته است.[۲]
به نوشته یاقوت، یمامه از ناحیههاى نجد شمرده مىشد و مرکز آن حجر بوده است.[۳] به هنگام پیدایش اسلام، یمامه شهرها و روستاهایى داشته، از جمله منفوخه که قبر اعشى، سخنسراى عرب، در آنجا بوده است.
یکى دیگر از اماکن آن سدوس است که از شهرهاى باستانى است و اکنون در آن آثارى از گذشته پیدا شده، در آنجا تندیسى به قطر ۳ و بلندى ۲۲ پا یافت شده است. آلوسى در تاریخ نجد مىنویسد: در نزدیکى سدوس ساختمان هایى است که گمان مىرود از آثار حمیریان (تبعان) باشد. همچنین گفتهاند در میان این آثار چیزى است مانند گلدسته و بر آن نبشتههاى کنده شده بسیار است... چون مردم سدوس رفت و آمد جهانگردان فرنگى را به آنجا دیدند، ویرانش کردند تا با ایشان ارتباطى نداشته باشند.[۴]
در روستاى فاو که در یمامه قرار دارد، نبشتههایى یافت شده که اهمیت بسیار دارد زیرا از نخستین نبشتهها به زبان عربى جنوبى است که به پیش از میلاد بازمىگردد و از آثار سبئیان است.
گویا اینجا بازمانده شهرى بر سر راه کاروانرو بین یمن و خلیج فارس و عراق از راه نجد بوده است.[۵] به نوشته برترام توماس در یمامه چاههاى «عویفره» نزدیک به فاو قرار داشته که همان محل اوفیر است که در تورات آمده و به زر و طاووس اشتهار داشته است.
نام عربى آن عفر بوده که در ترجمه به یونانى و عبرى اوفیر شده است. این محل به معادن طلا نزدیک است.[۶] یکى از وادی هاى یمامه به نام عرض یا عارض است که به نوشته ابن خرداذبه کسى که از کوفه به سوى طایف رود ابتدا به عرض و سپس به طایف مىرسد. همو در ضمن وصف راه یمامه تا مکه، عرض را نیز نام مىبرد و مىگوید: عرض درهاى است که یمامه را دو قسمت مىکند و در این درّه روستاهاى منفوحه، وبره... توضح و مقراة قرار دارد.[۷]
بعضى از این روستاها مانند توضح و مقراة همانهایى است که شاعر معروف و صاحب معلّقه،[۸] امرؤالقیس، بدانها اشاره کرده است. به نوشته یاقوت، عرض درّهاى است در یمامه، خرم و بارور و داراى روستاها و کشتزارها.[۹] این درّه شاید بازمانده آبى روان بوده است. از وادی هاى دیگر یمامه، وادى حنیفه و عرض شمام است.[۱۰]
پانویس
- ↑ معجم البلدان؛ ج۵، ص۴۴۲.
- ↑ احسن التقاسیم؛ بخش ۱، ص ۱۰۲، ۱۰۴ و ۱۳۳.
- ↑ معجم البلدان؛ ج۵، ص۴۴۲.
- ↑ المفصل فى تاریخ العرب...؛ ج۱، ص۱۸۲ و ۱۸۳.
- ↑ همان؛ ج۱، ص۱۸۳.:.۹۲ .p ,۱۹۴۹ .enuJ ,IIIXC .loV ;lanruoJ lacihpargoeG ehT
- ↑ همان؛ ج۱، ص۱۸۴.
- ↑ المسالک والممالک؛ ص ۱۰۳، ۱۲۱ و ۱۲۵.
- ↑ معلّقات سبع؛ ص ۲۲.
- ↑ معجم البلدان؛ ج۴، ص۱۰۲.
- ↑ المفصل فى تاریخ العرب...؛ ج۱، ص۱۸۴.
منابع
- حسین قره چانلو، جغرافیاى تاریخى کشورهاى اسلامى، سمت، تهران، ۱۳۸۰، ج۱، ص ۲۴۰ و ۲۴۱.