باب الله

یکی از القاب حضرت مهدی علیه السلام «بابُ الله» است. در زیارت آل یاسین می خوانیم: «السلامُ علیک یا باب الله و دیّان دینه». امام باقر علیه السلام در مورد اهل بیت علیهم السلام فرمود: «نحن حجةُ الله و بابُ الله». امام صادق علیه السلام نیز می فرماید: «جانشینان پیامبر همان ابواب خدایند، درهایی که از طریق آنها می توان به حق رسید. اگر آنها نبودند، خداوند شناخته نمی شد».

در دعای ندبه هم نسبت به امام زمان علیه السلام می خوانیم: «أین بابُ الله الذی منه یؤتی»؛ کجاست آن باب اللهی که از طریق او می توان به خدا رسید؟

«باب الله» یعنی همان گونه که باب و در، وسیله ارتباط است که هر کسی بخواهد به طور صحیح وارد خانه ای شود، باید از در وارد گردد، این خاندان هم باب هستند و هر کس می خواهد به خدا برسد و بهره ای از کمالات ربانی ببرد، باید از طریق این خاندان قدم بردارد.

امروز در عالم هستی، خدا یک باب دارد و آن وجود مقدس حضرت ولی عصر علیه السلام است که هر کس می خواهد به آنجا که باید برسد، باید از این در وارد شود. از آغاز عالم، همه انبیای الهی و اوصیای گرامی آنها، باب الله بودند. در هر عصری و زمانی خدا دری گشود و بابی برای هدایت و وصول خلق باز نمود، تا این که سرانجام، مقام باب اللهی به آن وجود مقدس رسید. هر چند عصر غیبت است اما باب الله برای اهل الله مفتوح است.

منابع

• موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)، مجتبی تونه‌ای، ص۱۵۱.