محمود فرشچیان

محمود فرشچیان (1308 - ش) استاد مسلم نگارگری معاصر ایران، یکی از پدیده های هنر در عصر حاضر است. ایشان در طراحی و شناخت و به کارگیری رنگ ها، فوق العاده قدرتمند بوده و استواری خطوط قلم گیری و محتوای آثارش، او را در جهان پرآوازه ساخته است. آثار استاد بیشتر از ادبیات عرفانی و باورهای مذهبی الهام گرفته اند. تابلوهایی با مضامین حادثه کربلا، همچون: عصر عاشورا، شام غریبان و حضرت عباس علیه السلام و نیز طراحی و نظارت بر ساخت ضریح های امام رضا و امام حسین علیهماالسلام از برجسته‌ترین کارهای هنری استاد است.

تولد

در سال 1308 شمسی در محله احمدآباد اصفهان و منزل حاج غلامرضا فرش فروش، پسری بدنیا آمد که نامش را محمود گذاشتند. روحیه هنری و علاقه بسیار پدر به هنر، از همان کودکی شور و شوق نقاشی را در محمود نهادینه کرد.ایشان در شرح این روحیه می گوید:
«از کودکی انسانی درونگرا بودم. از همسالان خود کمتر رغبت به بازی داشتم و سعی داشتم خود را به کاری مشغول کنم. گچبری‌های سرستون‌ها و بخاری‌ها و دیوارهای منزل ما و نقوش بعضی از تابلوها، ذهن مرا به خود مشغول می‌داشتند. پدرم بازرگان فرش‌های اصیل ایرانی بود و طراحان و نقاشان قالی، کارهای خود را به ایشان ارائه می‌دادند. گاهی همراه پدرم به کارگاه آن هنرمندان می‌رفتم و از همان خردسالی از آن نقوش و رنگ‌ها، غرق در حیرت می‌شدم و خطوط موازی و مدوری که با دست‌های پرقدرت آنان بر صفحه کاغذ نقش می‌بستند، مرا به اعجاب و شگفتی وامی‌داشتند. روحیه عشق به هنر در همان زمان در من تقویت شد.»

تحصیلات

حاج غلامرضا، پسرش را برخلاف فرهنگ غالب آن زمان، به مدرسه متجدد گلبهار فرستاد. این مدرسه با شهریه ای که از خانواده ها دریافت می کرد و بر اساس پروگرام اروپا، اداره می شد. محمود نوجوان تا اخذ مقطع سیکل در این مدرسه، زیر نظر اساتیدی همچون، عدنانی، بهشتی و ضیاءالدین امامی مشغول به تحصیل شد.

لازم به ذکر است که در این ایام با وساطت آقای ضیاءالدین امامی، به حاج میرزا آقای امامی معرفی شد و قریب 4 سال شاگردی ایشان را کرد. استاد حاج میرزا آقای امامی یک نقاش برجسته در کسوت روحانیت بود.

فرشچیان در سال ۱۳۲۴ شمسی به هنرستان هنرهای زیبای اصفهان رفت و از وجود استاد بهادری استفاده های بسیار برد و در سال ۱۳۲۹ شمسی، موفق به اخذ دیپلم عالی شد. ایشان در این دوره با رنگ‌ها و ابزار نقاشی آشنا شد و طراحی قالی و سرامیک‌ سازی را فرا گرفت. محمود جوان که سرشار از انرژی و شور و عشق بود، هر چهارشنبه خودش را به انجمن الشعرای اصفهان می رساند. استاد حسن بهنیا متخلّص به «متین» او را در این مسیر یاری کرد.