حق الناس
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
حق‌النّاس، اصطلاح مشهور در فقه و حقوق به معناى حقوق مردم بر یكدیگر است؛ حقوقى كه براى حفظ مصالح خاص دنیوى اشخاص و براى تثبیت حقى براى آنان وضع شده است.
حقوقى كه از احكام شرعى ناشى می‌شود، گاه متضمن حق مالى یا غیرمالى به سود یك شخص بر عهده شخصى دیگر است مانند دیون و حق قصاص، كه آن را حق‌الناس می‌نامند.
در احادیث و منابع فقهى، گاه به جاى حق‌الناس از تعابیرى چون حق عبد، حق عباد، حق آدمى، حق آدمیین و حقوق مسلمین استفاده شده است.[۱]
پانویس
- ↑ براى احادیث رجوع کنید به كلینى، ج7، ص220، 413؛ حرّعاملى، ج28، ص57، 229، ج29، ص174؛ براى منابع فقهى رجوع کنید به طوسى، ج7، ص101، 248، ج8، ص163؛ شمس‌الائمه سرخسى، ج9، ص36، 56، 101؛ ابن‌ادریس حلّى، ج3، ص495؛ مطیعى، ج20، ص301ـ302.
منابع
- دانشنامه جهان اسلام، جلد 13، ذیل مدخل حق‌اللّه و حق‌النّاس از سید طه مرقاتى، در دسترس در پایگاه دانشنامه جهان اسلام.
