جارودیه
از فرقه‌هاى زیدى
جارودیه منسوب به زیاد بن منذر عبدى با كنیه ابى‌الجارود، از انشعاب‌هاى فرقه زیدى (زیدیه) به شمار مى‌روند. آنان امیرالمومنین علیه‌السلام را خلیفه بلافصل پیامبر صلى الله علیه و آله مى‌دانند و معتقدند رسول خدا صلى الله علیه و آله حضرت على علیه‌السلام را با اوصاف به مردم معرفى كرد؛ لیكن مردم با رویگردانى از امامت آن حضرت گمراه و كافر شدند و نیز به امامت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام پس از امامت حضرت على علیه‌السلام اعتقاد دارند؛ لیكن مى‌گویند: پس از امام حسین علیه‌السلام، امامت به صورت شورایى در میان فرزندان امام حسن و امام حسین علیهماالسلام و هر كس از آنان كه عالم و فاضل باشد و قیام كند جریان دارد.[۱]
عنوان یاد شده به مناسبت در باب وقف بكار رفته است. جارودیه از فرقه‌هاى شیعه - به معناى عام آن - به شمار مى‌روند، از این رو، اگر مالى بر شیعه - بدون تقیید به امامى بودن یا فرقه‌اى دیگر - وقف گردد و قرینه و شاهدى نیز موجب انصراف آن به فرقه‌اى خاص نگردد، شامل جارودیه نیز مى‌شود؛ لیكن شامل برخى فرقه‌هاى دیگر زیدى همچون بتریّه كه قائل به خلافت بلافصل حضرت على علیه‌السلام نیستند، نمى‌شود.[۲]
جارودیه و دیگر فرقه‌هاى شیعه غیر دوازده امامى در صورتى كه ناصبى نباشند، بنابر قول مشهور محكوم به اسلام مى‌باشند و احكام مخالف بر آنان جارى است.[۳]
پانویس
منابع
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد 3، ص 35.
