فخار بن معد موسوی

ابوعلی سیدشمس الدین فخار موسوی، معروف به ابن معدّ ( با فتح میم ) یکی از بزرگان علمای امامیه در اوایل قرن هفتم هجری بود. فخار ( بدون تشدید ) موسوی در علم حدیث فقه و تفسیر مهارت داشت و او را محدثی ادیب و مردی نسّابه نیز شناسند. شمس الدین فخار موسوی از شاگردان ابن ادریس، ابن مسافر، و مرحوم شاذان بود و از آنها نقل روایت دارد با تاج الدین ابن زهره معاصر بوده وی در کتاب غاية الاختصار سید شمس الدین موسوی را ادیبی ماهر و فقیهی فاضل و نسّابه بی مانند معرفی نموده اضافه می کند در اصول و فروع و حدیث و رجال مهارت دارد سید شمس الدین اثری به نام «الحجة على الذاهب إلى تكفير أبي‌طالب» دارد که در این کتاب با اظهار دلایلی استوار نسبت کفر بجناب ابوطالب را رد نموده و پس از اتمام آن را برای ابن ابی الحدید معروف ارسال می دارد او پس از مطالعه بدون تأیید مطالب کتاب پشت آن اشعاری در مدح جناب ابوطالب نوشته و مسترد می دارد.