نحل

زنبور عسل حشره ای معروف که به عربی نحل نامیده می شود.

نحل در قرآن

خداوند در قرآن آن را نام برده و از آيات خود شمرده است: و اوحی ربّک الی النحل ان اتخذی من الجبال بيوتا و من الشجر و مما يعرشون * ثم کلی ... ؛ پروردگارت به زنبور عسل وحی نمود (در نهادش قرار داد) که از ميان کوهها و درختان و تاکها خانه بسازيد واز هر بر و بار (درختان و گياهان) تغذيه کنيد و راه پروردگار خويش را به طاعت بپوئيد ، آنگاه از درون شربتی گوناگون برون آريد که در آن شفای مردمان بود که در اين نشانی (بر وجود خداوندی حکيم باشد) برای گروهی که انديشمند بودند.

نحل در حدیث

اميرالمؤمنين (علیه السلام) فرمود: مانند زنبور عسل باش که پاکيزه می خورد و پاکيزه می دهد و بر شاخه ای که می نشيند آن را نمی شکند.

عبدالله بن ابی يعفور گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: همواره (شما شيعه) در دينتان تقيه را رعايت کنيد و دينتان را به تقيه نگه داريد زيرا کسی که تقيه ندارد ايمان ندارد ، شما شيعه در ميان مردم به زنبور عسل می مانيد ميان پرندگان، که اگر پرندگان می دانستند چه در درون زنبور عسل می باشد همه زنبورها را می خوردند و اگر مردم می دانستند که شما از محبّت ما اهل بيت رسول چه در دل داريد به زبان خويش شما را ميخوردند.

منابع

• محمد باقر مجلسی، بحار الانوار.
• عبدالواحد تمیمی آمدی، غرر الحکم و دررالکلم.
• سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.