لات

این صفحه مدخلی از فرهنگ معارف و معاریف است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

نام بتى است كه در جاهليت طايفه ثقیف آن را مي پرستيده اند. «افرأيتم اللات والعزّى و...». (سوره نجم:2)

مرحوم طبرسى در تفسير آيه مي گويد: بنا به قولى مردم جاهليت بتهاى لات وعزّى را دختران خدا مي پنداشتند و از اين رو نام يكى را لات مؤنث الله و ديگرى را عزّی مؤنث اعز نهادند.(مجمع البيان)

ابن كلبى در كتاب اصنام آورده كه لات سنگى مكعب بود در طائف كه بنى عتاب بن مالك نگهبان آن بوده و بتخانه اى بر آن بنا كرده بودند، قريش و تمام عرب آن را تعظيم مي نمودند و بدان مناسبت فرزندان خويش را «زيد لات» و «تيم لات» نام مي نهادند.

اين صنم همچنان برپا بود تا اين كه قبيله ثقيف اسلام آوردند، رسول خدا صلی الله علیه و آله مغيرة بن شعبه را فرمود تا آن را منهدم نمود و به آتش كشيد.

منابع

سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاریف.