آیه 88 نساء

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۳۰ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 223

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آيه 88 سوره نساء

«فَما لَكُمْ فِي الْمُنافِقِينَ فِئَتَيْنِ».[۱]

«شیخ طوسی» درباره نزول آيه پنج قول است: اول عده اى گويند: درباره اختلاف اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله است، درباره كسانى كه تخلف از فرمان پيامبر در غزوه احد نموده و به طرف مدينه برگشته بودند.

قومى مى گفتند: اينان كه تخلف ورزيدند، كافرند و قومى ديگر گفتند: مؤمن اند. چنان كه از زيد بن ثابت نقل نمايند.

دوم، مجاهد و ابوجعفر و فرّاء گويند: درباره اختلاف اصحاب رسول خدا براى كسانى است كه از مكه وارد مدينه شده بودند و مسلمانى خود را آشكار ساخته سپس به مكه برگشتند و اظهار شرك نمودند و با سرمايه مشركين به يمامه سفر كردند و مسلمين در صدد دستگيرى آن‌ها برآمدند و در ميان آنان اختلاف افتاد، عده اى گفتند: آن‌ها را دستگير نمى كنيم زيرا مؤمن هستند و عده ديگر گفتند: آنان مرتد شدند و بايد دستگير شوند سپس اين آية نازل گرديد.

سوم، ابن عباس و ضحاك و قتادة گويند: اختلاف آن‌ها درباره عده اى از اهل شرك بود كه در مكه اظهار اسلام كردند و سپس با مشركين بر ضد مسلمين كمك مي‌نمودند، عده اى گفتند: خون و مال آن‌ها حلال است و عده اى ديگر گفتند: خون ريختن و غارت مال آن‌ها حرام است.

چهارم، سدى گويد: درباره قومى نازل گرديد كه در مدينه بودند و از روى نفاق اراده خارج شدن از مدينه را داشتند سپس به مؤمنين گفته بودند كه مي‌رويم و برمي‌گرديم، عده اى گفتند: اينان منافق اند و عده اى گفتند: اينان مؤمن اند.

پنجم، ابن زيد گويد: اختلاف اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره اهل الاذلّ يعنى عبدالله بن ابى‌سلول و اصحاب اوست موقعى كه درباره عائشه سخن مي‌گفتند.[۲][۳]

پانویس

  1. بقيه آيه، «وَاللَّهُ أَرْكَسَهُمْ بِما كَسَبُوا أَتُرِيدُونَ أَنْ تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا؛ چه شده است شما را كه درباره منافقين دو دسته شده ايد و خدا آن‌ها را به آنچه بدست آورده اند به كيفر رساند. آيا شما مي‌خواهيد، راهنمائى كنيد كسانى را كه خدا آن‌ها را گمراه نموده است؟ و هر كه را خداوند گمراه كند هرگز براى او راهى نمى يابيد».
  2. در صحيح بخارى و صحيح مسلم و نيز ديگران از علماى عامه موضوع اول را از زيد بن ثابت روايت كرده اند.
  3. صاحب مجمع البيان موضوع دوم را از امام محمدباقر عليه‌السلام نقل نموده و نيز گويد از حسن بصرى هم روايت شده است.