عزالدين شيخ حسين

منبع	توضیح برای مشارکت کنندگان
احتمالا یک منبع الکترونیکی اعتبار منبع محرز نشده است!	منبع این نوشتار با توجه به مشخصات ذکر شده برای آن یک منبع صرفا الکترونیکی در یک سایت است که نهاد یا موسسه تولید کننده آن نامشخص است یا در فهرست مراکز معتبر تولید کننده محتوای دیجتال اسلامی قرار ندارد. برای جلوگیری از حذف صفحه در صفحه بحث این مقاله اثبات کنید که یک مرکز معتبر تولید کننده این محتواست یا آن را با نوشته خودتان یا منبعی مطمئن تر جایگزین کنید.

منبع:پایگاه شعائر

حسين بن عبدالصمد عاملی از علمای بزرگ شيعه در قرن دهم هجري است نسب آن جناب به حارث همدان یار با وفای سرور انس و جان مولای متقيان امير مؤمنان عليه السلام منتهی می شود او مشهور به عزالدين حسين والد شيخ بهاست که سرزمين اسلام و تشيع به وجود آن دو بزرگوار پر بهاست و اصولا مکتب تشيع با وجود علمای جبل عامل بر بقاست لبنان یعنی جبل عامل چه نيکو سرزمينی که از لحاظ وسعت اندک ولی از لحاظ عالم خيزی پر برکت و اغلب علمای بزرگ ما از آنان ديار ريشه می گيرد و شاخه های پربار خود را به اقصی نقاط جهان اسلام گسترش می دهد عزالدين والد شيخ بهائی در سال 918 در جبل عامل در خانواده ای که اکثرا اهل علم و فضل و دوستار خاندان اهل بيت بودند به جهان ديده گشود و از آغاز زندگی به تحصيل دانشهای دينی همت گماشت او در جوانی مدتها نزد سيد حسن کرکی و سپس به محضر شهيد ثانی شتافت و پس از سالها بحث و گفتگو و تحقيق و تدريس و تصنيف در عداد اساتيد مجتهدين در آمد عزالدين به قصد زيارت خراسان به اتفاق فرزندش به جانب ايران رهسپار شد و سپس به تأکيد فاضل علی معروف به شيخ علی منشار پدر زن شيخ بهائی در اين کشور رحل اقامت افکند و مدتی در خراسان و قزوين بود و سپس به پيشنهاد مردم و اصرار طهماسب ابلاغ مسئوليت ديار افغانستان (هرات) به او واگذار شد و عازم آن ديار گرديد و در آن نواحی چند سالی به ارشاد خلايق و تدريس افاضل مشغول بود و وضيع و شريف، عالی و دانی از محفل گرم او و محضر درسش مستفيض و بهره مند بودند و اغلب بلاد افغانستان در ظرف اين چند سال به تعاليم مکتب جعفری به خوبی آشنا شدند. عزالدين خود مجتهدی جامع بود و نماز جمعه را واجب عينی می دانست و در هرات مسلمانان هر جمعه از محضر او تا فاصله چند کيلومتر شرکت می جستند و از تعاليم عاليه اسلامی و راه و روش زندگی عبادی سياسی برخوردار گشتند و تا عصر حاضر شيعيان بلاد آنجا از زمان او ريشه می گيرند.

عز الدين در ترويج احکام اسلامی و نشر حقايق قرآنی و احاديث و سخنان معصومين سعی وافی به عمل آورد و پس از هشت سال هرات را به قصد ايران (قزوين) ترک نمود مراسم حج در پيش بود ضمن ملاقاتی با طهماسب صفوی شاه مقدم او را گرامی شمرد و از او خواست که در بلاد ايران به افاضه مشغول باشد او نپذيرفت و اظهار داشت دوست دارم بقيه عمر را به کنار خانه خدا سپری سازم پس از خدا حافظی طهماسب به او گفت الآن که خود می روی و از فيض حضورت ما را محروم می سازی فرزندت را در اين ديار برای خلق خدا بگذار پدر پيشانی شيخ بهائی بوسيد و پسر را وداع گفت و عازم خانه خدا گرديد و در آينده اين فرزند خلف جبل عامل فرزند خلف ايران در شهر اصفهان گرديد. و در قرن دهم و یازدهم برای حوزه اصفهان خورشيدی پر نور گشت که تا هم اکنون پرتو آثارش به اصفهان هست. و اما پدرش عزالدين را آثاری است که اهم آنها بدين قرار است: تحفه اهل ايمان شرح قواعد علامه، شرح الفيه شهيد، حاشيه ارشاد علامه، اعتقادات حقه، عقد حسينی (یا عقد طهماسبی) غرر و درر، رساله در وجوب نماز جمعه، درايت الحديث و ديوان اشعار او. عزالدين پس از زيارت خانه خدا تصميم قطعی داشت برای هميشه در مکه و مدينه بماند که ناگاه خواب بحرين او را بدين ديار کشانيد در لوء لوء بحرين است که چون عزالدين قصد اقامه در عربستان نمود پس از مدتی در خواب ديد که قيامت برپا شده و اراده خدا بدين تعلق گرفت که سرزمين بحرين و آنچه در آن است در عداد بهشتيان قرار گيرد (خلق بحرين و سرزمين آن در عداد بهشتند) و از آن پس عازم آن ديار گرديد و تا آخر عمر به ترويج و تصنيف و تدريس بدين ديار مشغول بود و سرانجام در هشتم ربيع الاول سال 984 در آنجا وفات نمود.