اصول دین
عنوان اصول دین - در مقابل فروع دین - اصطلاحى كلامى است و به اركان اعتقادى - كه اساس دین را تشكیل مى‌دهند و مسلمانى بدون اقرار به آن‌ها تحقق نمى‌یابد و انكار هر یك از آن‌ها موجب كفر مى‌شود - اطلاق مى‌گردد.
متكلمان امامیه مطابق با قول مشهور، اصول دین را شامل سه اصل مى‌دانند: توحید (اقرار به یگانگى خداوند متعال و نفى هر گونه شرك)، نبوت (اقرار به پیامبرى حضرت محمد صلى الله علیه و آله و آنچه از سوى خدا آورده است) و معاد (اعتقاد به زندگى جاودانه سراى دیگر).
اما عدل (اعتقاد به عدالت خداوند و نفى هر گونه ظلم از او) و امامت (اقرار به امامت و ولایت دوازده پیشواى معصوم علیهم‌السلام) جزء اصول مذهب شیعه امامى است. در اصول دین تقلید جایز نیست و تحصیل علم و یقین به آن بر هر مكلفى واجب است.
حصول یقین از غیر راه استدلال و برهان عقلى نیز كفایت مى‌كند، هر چند قول به وجوب تحصیل علم و یقین استدلالى به برخى نسبت داده شده است.[۱]
انكار هر یك از اصول دین موجب كفر مى‌گردد؛ خواه از روى عناد و لجاجت باشد یا به جهت شبهه‌اى كه برایش پدید آمده است.[۲] تقیه در اصول دین براى حفظ جان، مشروع است.[۳]
پانویس
منابع
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد 1، ص 536.
