آیه ایلاء

آیه 226 سوره بقره/ 2 را «آیه ایلاء» گفته اند.

لِّلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ

[27–62] (مشاهده آیه در سوره)

در جاهلیت هنگامى كه مردى از همسر خویش متنفر مى شد، سوگند یاد مى كرد كه با او هم بستر نشود و از طلاق او نیز سرباز مى زد و از این طریق، او را مى آزرد. در آغاز اسلام نیز برخى چنین مى كردند كه این آیه نازل شد و فرمود: هر كس چنین سوگندى بخورد، فقط چهارماه مى توان بر این وضعیت صبر كرد و اگر شوهر پس از این مدت از تصمیم خود برگردد، اشكالى ندارد؛ البته مرد باید كفاره بدهد و ده فقیر را اطعام كند.

اگر پس از این مدت، مراجعه نكرد. بر اساس روایات، زن مى تواند به حاكم اسلامى مراجعه كند و حاكم اسلامى مرد را وامى دارد كه یا رجوع كند یا زن را طلاق دهد و اگر سرباز زد، او را حبس مى كند تا بپذیرد.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 375